Pagina's

woensdag 29 augustus 2012

Analoge schoonheid

Na de jaarlijkse 'openlucht fotobeurs' de fotografica in Doesburg is het analoog fotograferen nog verder aangewakkerd. Helemaal nu ik ook nog een andere Minolta-fan heb ontmoet. Eindelijk! Ze zijn van een zeldzaam ras en daardoor moeilijk te vinden maar ze bestaan nog!

Vanaf mijn 18e levensjaar ben ik begonnen met fotograferen. Eerst met een Zeiss-Ikon van m'n vader...je weet wel zo'n uitklapding met een balg. Fantastisch apparaat was dat!! Vrij snel daarna kwam mijn eerste spiegelreflex een Minolta XG-1 (nieuwe model) en daarna de gelikte Minolta X-700. Met dit model heb ik bijna tot op de dag van vandaag gefotografeerd. Dat is al bijna 30 jaar! Omdat deze X-700 nu toch wat slijtage begint te tonen, heb ik na uren speuren op diverse veiling websites een super fraai exemplaar gevonden. Deze oogt nieuw..... en met nieuw bedoel ik dan ook echt NIEUW! Op de fotografica liep ik al tegen een nieuwe motordrive 1 aan. Dus die zit er vanaf nu onder geschroefd. Met een fraaie 50mm f/1.4 lens is deze set gereed voor een volgende 30 jaar!

Daarnaast is er een nieuw Minolta familielid bijgekomen. Dankzij die andere Minolta fan ben ik ge-enthousiasmeert voor de Minolta XD-7. Dit is een wat ouder model dan de X-700 maar is eigenlijk veel beter dan de X-700. Waarom? Nou, waar zal ik eens beginnen?

Allereerst is deze van metaal en niet van kunstof of plastic! Minolta maakte eind 1977 een automatische belichtingsregeling en noemde dit "Multimode", en zo werd de XD-7 de eerste camera met meervoudige belichtingsregeling in de wereld (diafragma- als sluitertijdvoorkeuze). De XD-7 oogste alom bewondering om zijn perfecte belichtingsregeling (dat zich zelf controleert), de enorm heldere zoeker (dmv van microprisma's), zijn geruisloos werkende spiegel, zijn verticaal aflopende (en geruisloos werkende) spleetsluiter van SEIKO met metalen lamellen en niet te vergeten het grandioos bedieningscomfort.
De XD-7 werd geleverd in blank chroom of zwart chroom. Bij de zwart chroom uitvoering werd de zwarte laag via een galvanisch procédé met het metaal verbonden, dit volgens een beproefd procédé van Leitz (in 1986 omgedoopt tot Leica). Minolta en Leitz werkten al sinds 1972 samen. Ze maakten toen afspraken betreffende de uitwisseling van technische kennis, ervaringen en patenten. Hierdoor blijft een zwarte XD-7 ook na jaren intensief gebruik nog een zwarte camera, en dat kan je niet van andere zwarte camera body's zeggen. Volgens velen is dit een van de beste analoge DSLR camera's ooit gemaakt. Kortom, ik ben zeer gecharmeerd van deze camera en ben erg blij met deze 2 nieuwe analoge schoonheden.

Genoeg gesproken...tijd voor wat afbeeldingen....